Joan Didion
In dit boek beschrijft Joan Didion, een Amerikaanse literatuur schrijver, het verlies van haar grote liefde. In de periode na het plotselinge overlijden van haar man, raakt hun dochter in coma en wordt in het ziekenhuis opgenomen. Voor Didion begint dan ‘Het jaar van magisch denken’. Het lukt haar namelijk niet om te accepteren daar haar man uit haar leven is verdwenen en echt nooit meer terugkomt. In detail legt Didion uit hoe dat jaar eruitziet. Ze deelt haar herinneringen, ruzies en plekken waar zij vaak samen kwam met haar man. Ook wil ze elk detail weten van de avond waarop haar man overleed en wat nu precies haar dochter is overkomen. De gedetailleerde manier waarop zij dit beschrijft lijkt daarom op het eerste gezicht afstandelijk. Didion laat weinig emotie toe. De reden daarvoor lijkt te zijn dat Didion dat jaar veelal op de automatische piloot leeft. Haar grote verdriet is echter wel degelijk aanwezig: “Ik weet niet meer hoe vaak ik plotseling verblind door tranen achter het stuur zat.”
“Met haar gedetailleerde en poëtische stijl neemt Didion ons mee naar een jaar van rouw en verdriet, in een relaas over ziekte, de eindigheid van het leven en bovenal de liefde, met uiteindelijk ook de verzoening met het feit dat haar man nooit meer terug zal komen.”