Het verhaal van Florine

Een stukje hervinden van mezelf

Ik ben Florine, 27 jaar en ik ben vorig jaar (2020) november mijn moeder verloren aan kanker, na een ziektebed van twee jaar. In het begin van mijn rouwproces was ik erg zoekende naar iets dat mij kon vertellen hoe dat precies eruit ging zien: ik was op zoek naar houvast. Tegelijkertijd had ik een idee in mijn hoofd van hoe het rouwen ‘hoort te zijn’. Als het dan net anders ging dat dat ik van tevoren had bedacht raakte ik erg in de war. Bijvoorbeeld op de momenten dat ik niet zo verdrietig was, zoals ik dacht dat ik hoorde te zijn, of als ik me eigenlijk wel goed voelde. Ook gebeurt het weleens dat ik me goed voel, en het verdriet me opeens overvalt.

Ik ging ook op zoek naar de betekenis van rouw, want wat houdt dit nou eigenlijk in, dat ‘rouwen’? Ik had, en heb, vaak nog steeds geen idee. Ja, het is Kut. Moeilijk. Pijnlijk. Rauw. Maar ook Liefdevol. Zacht. Warm. Alleen, wat dóe ik nou eigenlijk als ik rouw? Wat gebeurt er op een diepere laag?

Naast het nog ontdekken en proberen toe te laten van alle emoties (wat echt niet altijd makkelijk is of lukt), voel ik ook dat er iets anders aan het gebeuren is; ik ben een deel van mezelf, van mijn wortels, aan het (her)ontdekken. Als moeder ben je onlosmakelijk verbonden met je kinderen, en toen mijn moeder overleed ben ik een deel van mijn wortels kwijtgeraakt, is een deel van mij ‘ontworteld’. En ja, dat is pijnlijk. Maar ik voel ook dat ik stapje voor stapje nieuwe wortels aan het groeien ben, dat ik langzaamaan dichter tot mezelf kom en daarmee ook nieuwe dingen ontdek over mezelf. Iets dat ik heel mooi vind.

Voor mij betekent het rouwen, naast het verwerken van het verlies, dus óók een stukje hervinden van mezelf. En net zoals de wortels van een boom tijd nodig hebben om te groeien, geldt dat ook voor die van mij.

Stapje voor stapje leer ik, en begin ik te vertrouwen op mijn eigen rouwproces. Ieder rouwproces is uniek, daar valt geen boek of instructie aan vast te knopen. Alles gaat zoals het hoort te gaan, en je lichaam is daarin de leidraad die jou precies geeft wat je nodig hebt of aankan. Ik begin steeds beter aan te voelen wanneer het weer tijd is voor een stukje aandacht aan mijn eigen proces (bijv. door het lezen van een boek, foto’s kijken, dingen sorteren) en ik vind het fijn om dit te delen met familie of hele goede vrienden. Het heeft geen haast. Het is een ongoing proces, ‘rouwende Florine’ is een onderdeel van mij geworden. Ze hoeft niet altijd op de voorgrond te staan, maar ik hoef haar ook niet weg te stoppen.

Wat mij in mijn rouwproces ook heel erg helpt is denk ik mijn kijk op de dood. Ik geloof niet perse in de dood, ik zie het meer als een transformatie. Het fysieke lichaam van mijn moeder is er niet meer, maar haar ziel zal er altijd zijn. Dat geeft me ook kracht. Ik ben al een aantal keer naar een medium geweest die contact kan leggen met mijn moeder, en zo weet ik dat ze het goed heeft ‘daar’, en dat ze blij is om verlost te zijn van haar lichaam en zo weet ik ook dat ze altijd dicht bij mij is. Soms kan ik haar aanwezigheid ook echt voelen, vooral als ik verdrietig ben en haar mis. Dat geeft me kracht. Dat betekent niet dat ik de rouw niet moeilijk vind, want het feit dat ze er fysiek niet meer is en ook niet meer terug zal komen is iets wat ik heel erg lastig vind, maar het geeft me wel een bepaalde soort rust.

Wat jullie mooi schrijven is dat de hulpmiddelen voor jongeren in rouw niet heel makkelijk te vinden zijn. Dat is ook precies een van de redenen dat ik sinds kort, samen met een vriendin die ook haar moeder verloren is, rouwcirkels organiseer. In eerste instantie organiseren we deze alleen nog voor vrouwen. Met deze cirkels willen we een veilige omgeving creëren, in verbinding met andere vrouwen die hetzelfde meemaken om zo een stukje ruimte te maken voor jouw proces en dat stukje van jou te eren. We willen op een laagdrempelige manier ruimte maken voor rouw en daarmee ook de lichte, liefdevolle kant van rouw te belichten, want het hoeft niet altijd zwaar te zijn en je hoeft het ook niet alleen te doen. Juist in verbinding met elkaar aandacht geven aan jouw rouwproces, kan al zo ontzettend helend zijn. De eerste reacties die we kregen waren veelbelovend, en dit is dan ook iets waar we zeker mee verder willen gaan!