
Hey, ik ben Lot en ik ben op mijn 22e mijn moeder verloren aan uitgezaaide borstkanker. Inmiddels ben ik 31 jaar en heb het gevoel dat mijn rouwproces de afgelopen jaren veel meer ruimte heeft gekregen. Ze noemen dat ook wel verlate rouw, maar ik zie het meer als dat mijn rouwproces een andere vorm heeft gekregen. Er is nu gewoon meer plek voor en dat voelt eigenlijk heel prettig (en pijnlijk!). Hiervoor was ik ook wel aan het rouwen, maar laten we eerlijk zijn, ik was meer bezig met jong zijn. Lekker met vrienden de kroeg in en het ‘gewone’ studenten leven leiden.
Ik ben er achter gekomen dat rouw gewoon liefde is (die je niet meer kwijt kan) en ik voel dus meer pijn, maar ook meer liefde de afgelopen jaren. En dat is waar ik graag over wil schrijven, die fysieke pijn van rouw. Want ik voel dat er steeds meer aandacht is voor praten over rouw, wat super goed is. Maar ik denk dat je er ook veel aan hebt als je je lichaam ook de ruimte geeft om te rouwen. Ik heb gemerkt dat bijvoorbeeld yoga en meditatie mij hier heel erg in geholpen hebben. Wat voor fysieke pijn bedoel ik? Nek- schouder- en rugpijn, maar ook hoofdpijn, vermoeidheid en andere dingen die erin sluimeren als je rouwt.
Rouw is rauw, pijnlijk, verdrietig en ik vind persoonlijk dat het een vaste plek in ons dagelijks leven moet krijgen. Omdat de dood onderdeel is van het leven en we dat in Nederland soms zo wegstoppen, dat er veel angst omheen hangt. Ik denk als we bijvoorbeeld al op scholen hierover praten, dat rouwen op een hele andere manier zou gaan.
Dan wordt het ook veel minder awkward voor degene die iemand is verloren. Je kan gewoon naar school, studie of werk en mensen weten hoe ze met je om moeten gaan. Op dit moment is er, van wat ik om me heen hoor, nog zoveel onduidelijk over hoe je met mensen om moet gaan die rouwen. En daar mag verandering in komen! Ik zie bijvoorbeeld op social media wel veel meer voorbij komen over rouw, wat super goed is! Er is vooruitgang, maar er is ook nog veel werk te doen 🙂
Tijdens mijn persoonlijke rouw zoektocht ben ik ook aan de slag gegaan met andere mensen begeleiden in hun rouwproces. Ik deel veel op mijn Instagram @lotlogeman en ik ga binnenkort de eerste editie van mijn spirituele rouwcirkel in Rotterdam organiseren. Waar dus (ook) veel aandacht is voor de lichamelijke kant van rouw. Uit mijn rouwproces is dus ook de missie gekomen om rouw meer en meer bespreekbaar te maken en een voorbeeld te zijn in hoe het ook kan.
Tot slot, elke levensfase brengt (volgens mij) weer een andere rouwgolf met zich mee. Mijn ervaring is dat ook dat rouw niet over gaat, maar dat je er omheen groeit. Je leert ‘beter’ omgaan met de moeilijk momenten en je weet beter wat je nodig hebt, maar het gaat niet weg. Wees lief voor dat rouw deel van jezelf en geef ook veel liefdevolle aandacht aan je lichaam. En weet dat je niet alleen bent.